Historia
W okresie zaboru austriackiego szkoły w Joninach nie było. Zaledwie parę dzieci uczęszczało dobrowolnie do szkoły w Ryglicach, podobnie jak dzieci z Kowalowej czy Bistuszowej. Dopiero po 1918 roku otwarto 1 - klasową szkołę w budynku prywatnym p. Kapłona. Szkołę tą prowadził nauczyciel Kępiński. W roku 1922 dodano drugiego nauczyciela i stworzono drugą salę lekcyjną w budynku folwarcznym. Jak pamiętają starsi mieszkańcy naszej wsi zajęcia szkolne odbywały się również w domu P. Króla. W latach 1923 - 1925 szkoła znowu była nieczynna i tylko 5- ro dzieci dobrowolnie uczęszczało do szkoły w Ryglicach.
Jeżeli ktoś posiada jakieś bliższe informacje prosimy o kontakt.
W roku 1924 grupa chłopów z wójtem Antonim Samsonem na czele podjęła inicjatywę wybudowania własnego budynku szkolnego. Wieś uzyskała od Jakuba Janigi, adwokata z Tuchowa, który wówczas zakupił folwark, teren pod budowę szkoły. Ilość gruntu szkolnego wynosiła 1,08 ha z czego na ogród przeznaczono 670m2, a na boisko 450m2. Budowę szkoły ukończono już w roku 1925. Nowa szkoła początkowo miała tylko 1 salę, w której na zmianę uczyło się 4 klasy. Kierownikiem szkoły był p. Strada Stefan. W 1928 roku ostatecznie ukończono budowę szkoły, która miała 2 sale lekcyjne. Szybko szkoła okazała się zbyt mała. Dzieci - których przeciętnie liczba przekraczała 150 - tłoczyły się na kilka zmian i musiały zbyt późno wracać do domu. Nauczyciele mieszkali w domach prywatnych, często dochodząc do szkoły z odległych miejsc. Po roku 1930 wieś czyniła starania o powiększenie budynku, lecz bez skutku.
W roku szkolnym 1939/1940 działały 4 klasy. Kierownikiem szkoły była p. Kalisz Józefa. Z początku roku w szkole uczyło się 114 dzieci, w ciągu roku ich ilość podniosła się do 156. 15.I.1940 r. przybył nowy nauczyciel p. Rudnicki Adolf, wysiedlony z woj. poznańskiego, który przejął obowiązki kierownika szkoły.
W dalszym ciągu pracę szkoły utrudniały warunki lokalowe i brak ławek, co wyraźnie zostało stwierdzone w 1942r. w sprawozdaniu powizytacyjnym. Ponieważ szkoła miała bardzo dobrą frekwencję w stosunku do innych szkół na terenie gminy podjęto starania o wypożyczenie ławek z innych szkół. W 1943 roku w miesiącu styczniu i lutym szkoła była nieczynna z powodu braku opału. Dalsze utrudnienia wystąpiły w końcowym okresie okupacji. W jesieni 1944 szkoła została zajęta przez wojsko okupacyjne - zajęcia zostały zawieszone do 1 stycznia 1945r. Już 13.I. 1945r. nastąpiła kolejna przerwa w pracy szkoły spowodowana działaniami wojennymi. Z powodu uszkodzenia budynku naukę wznowiono dopiero w kwietniu 1945 roku.
W dalszym ciągu pracę szkoły utrudniały warunki lokalowe i brak ławek, co wyraźnie zostało stwierdzone w 1942r. w sprawozdaniu powizytacyjnym. Ponieważ szkoła miała bardzo dobrą frekwencję w stosunku do innych szkół na terenie gminy podjęto starania o wypożyczenie ławek z innych szkół. W 1943 roku w miesiącu styczniu i lutym szkoła była nieczynna z powodu braku opału. Dalsze utrudnienia wystąpiły w końcowym okresie okupacji. W jesieni 1944 szkoła została zajęta przez wojsko okupacyjne - zajęcia zostały zawieszone do 1 stycznia 1945r. Już 13.I. 1945r. nastąpiła kolejna przerwa w pracy szkoły spowodowana działaniami wojennymi. Z powodu uszkodzenia budynku naukę wznowiono dopiero w kwietniu 1945 roku.
Pracę w odnowionej szkole polskiej rozpoczęto uroczystą akademią w dniu 18.IV.1945r. ph. "Święto odrodzonej szkoły polskiej".
Z końcem roku szkolnego nastąpiły duże zmiany personalne. Odszedł kierownik szkoły na dawne miejsce służbowe w woj. poznańskim oraz jedna z nauczycielek. Pozostała nauczycielka p. Jadwiga Schabowska z dniem 1.X.1945 roku została mianowana nowym kierownikeim szkoły.
Z końcem roku szkolnego nastąpiły duże zmiany personalne. Odszedł kierownik szkoły na dawne miejsce służbowe w woj. poznańskim oraz jedna z nauczycielek. Pozostała nauczycielka p. Jadwiga Schabowska z dniem 1.X.1945 roku została mianowana nowym kierownikeim szkoły.
W roku szkolnym 1945/46 obok p. Schabowskiej w szkole pracowali p. Maria Kamińska, Leontyna Zawiślak i Adolf Strutyński. Ogólnie do szkoły zapisanych było 222 dzieci z czego uczęszczało na zajęcia 173. Klasy I - II uczyły się oddzielnie, a kl. III i IV i V/VI w zespołach łączonych. Rok szkolny 1946/47 przyniósł kolejne zmiany. Ze szkoły odeszły p. M.Kamińska i L.Zawiślak. Na ich miejsce przydzielono p. Wandę Strutyńską i Marię Maciaszek. Organizacja szkoły pozostała bez zmian przy ogólnej liczbie 198 dzieci. W październiku 1946 roku kierownik p. Jadwiga Schabowska została powołana na stanowisko W.K.N, na którym była do 1.IX.1948 r. W tym czasie czyli do 1948r. funkcje kierownika pełnił p. Adolf Strutyński. W roku szkolnym 1948/49 było nadal 6 klas przy 4 siłach nauczycielskich i 203 dzieciach.
Na rok szkolny 1949/1950 zaplanowano już zorganizowanie pełnej szkoły 7 klasowej przy 5 etatach. Ogólna liczba dzieci wynosiła 218 z czego 14 w klasie VII. Nauka musiała odbywać się na trzy zmiany mimo połączenia klas VI - VII i redukcji godzin na przedmioty techniczno - artystyczne. Rok szkolny 1950/51 nie przynosi zasadniczych zmian. Coraz silniej występuje potrzeba odpowiednich pomieszczeń dla szkoły. W roku szkolnym 1951/52 ówczesna kierownik p. Jadwiga Schabowska przeniesiona zostaje na stanowisko nauczycielskie do Liceum Pedagogicznego w Tarnowie. Kierownictwo naszej szkoły obejmuje nowo mianowana nauczycielka p. Aleksandra Mróz. Na miejsce małżeństwa Skrutyńskich, które przeniosło się do Bistuszowej wraz z nauczycielką p. Maciaszek przydzielono nauczycielki: Zbylut Janinę, Stasik Władysławę i Kiecę Wandę. Po raz pierwszy została wyodrębniona jako oddzielna klasa - klasa III. Rok 1953/54 to ostatni rok w "starej szkole". Szkole przydzielono w dalszym ciągu 5 etatów. Przychodzą dwie nowe osoby: Szary Józefa i Uchwat Emilia. Ogólna liczba uczniów to 179 z czego kl.I - 26, kl.II - 25, kl.III - 30, kl.IV - 32,
kl.V - 22, kl.VI - 23, kl.VII - 21.
/Na podstawie zapisów w kronice szkoły/
Na rok szkolny 1949/1950 zaplanowano już zorganizowanie pełnej szkoły 7 klasowej przy 5 etatach. Ogólna liczba dzieci wynosiła 218 z czego 14 w klasie VII. Nauka musiała odbywać się na trzy zmiany mimo połączenia klas VI - VII i redukcji godzin na przedmioty techniczno - artystyczne. Rok szkolny 1950/51 nie przynosi zasadniczych zmian. Coraz silniej występuje potrzeba odpowiednich pomieszczeń dla szkoły. W roku szkolnym 1951/52 ówczesna kierownik p. Jadwiga Schabowska przeniesiona zostaje na stanowisko nauczycielskie do Liceum Pedagogicznego w Tarnowie. Kierownictwo naszej szkoły obejmuje nowo mianowana nauczycielka p. Aleksandra Mróz. Na miejsce małżeństwa Skrutyńskich, które przeniosło się do Bistuszowej wraz z nauczycielką p. Maciaszek przydzielono nauczycielki: Zbylut Janinę, Stasik Władysławę i Kiecę Wandę. Po raz pierwszy została wyodrębniona jako oddzielna klasa - klasa III. Rok 1953/54 to ostatni rok w "starej szkole". Szkole przydzielono w dalszym ciągu 5 etatów. Przychodzą dwie nowe osoby: Szary Józefa i Uchwat Emilia. Ogólna liczba uczniów to 179 z czego kl.I - 26, kl.II - 25, kl.III - 30, kl.IV - 32,
kl.V - 22, kl.VI - 23, kl.VII - 21.
/Na podstawie zapisów w kronice szkoły/
Po wyzwoleniu w 1945 roku na wszystkich zebraniach w Gromadzie zaczęto rozważać sprawy budowy nowej szkoły. Dzięki reformie rolnej szkoła otrzymała aktem nadziału ogółem 1,82 ha ziemi podworskiej, z czego gromada przewidziała pod budowę szkoły 90 arów. W roku 1945 na zebraniu gromadzkim sołtys Rzeszutko Józef, Mazur Franciszek i inni wystąpili z wnioskiem aby zakupić uszkodzony przez działania wojenne budynek podworski. Wniosek ten został przyjęty przez Gminną Radę Narodową w Ryglicach i sprawa została skierowana do powiatu. Powołana do tego celu Komisja Powiatowa w Tarnowie odmówiła zgody na sprzedaż budynku, gdyż uznała go za nieodpowiedni do dalszego użytkowania. Budynek ten został rozebrany przez Gminną Spółdzielnię Samopomoc Chłopska w Ryglicach. Mieszkańcy wsi nie godzili się z postanowieniami komisji, gdyż uważali, że miejsce to byłoby odpowiednie na mieszkania dla nauczycieli, którzy musieli mieszkać w jednej izdebce w budynkach „czworaka”. W 1946 roku gmina na wniosek sołtysa złożyła podanie do władz powiatowych o zezwolenie na budowę szkoły. Architekt powiatowy wykonał plan. Powstał społeczny komitet budowy szkoły z sołtysem na czele. Na zebraniu ogólnogromadzkim mieszkańcy zrzekli się premii z dostawy zbóż na rzecz budowy i w ten sposób stworzono fundusz na pokrycie kosztów planowania budowy. Następnie gromada opodatkowała się dobrowolnie i z tych własnych funduszy rozpoczęto budowę. Za zgromadzone pieniądze zakupiono wapno, kamień budowlany, zwieziono materiały drogą szarwarków, a późną jesienią 1947 roku przystąpiono do wykopów i zakładania fundamentów. W następnym roku wykończono fundamenty, a wciągu lata i jesieni wybudowano własnymi środkami oraz dobrowolnymi pracami parter. Na wykończenie budowy szkoły brakowało funduszy, gdyż przerastało to siły gromady. Ponadto władze powiatowe zakwestionowały właściwości konstrukcji parteru jako podbudowy piętra. Z tego powodu jak również z braku funduszy nastąpiła przerwa w budowie aż do roku 1952, w którym budowa szkoły została objęta Państwowym Planem Inwestycyjnym. Podjęto prace nad poprawą błędów w budowie parteru i dobudowano piętro. Uroczyste otwarcie nowej szkoły odbyło się 1 maja 1954 roku na wolnym powietrzu przy udziale ludności z okolicznych wsi.
© 2024 Wszystkie prawa zastrzeżone przez SP w Joninach
design: bestudio.pl